Troya ve Türkler Konusunda Yazılan Belli Başlı Eserler Nelerdir?

Reşit Saffet Atabinen - 1948 Türkiye'de yayınlanan ilk kitap "Türklerin Avrupalılarla Müşterek Troya Menşeleri Efsanesi Üzerine Araştırma" isimli eserdir. Atabinen'nin 7. yüzyıldaki Hieronymus'un Scarpum yazısına gönderme yaparak başladığı çalışmasını, Fatih Sultan Mehmet'in saray tarihçisi Kritovilos'un kitabındaki, Fatih'in Troya ziyaretine kadar konuyu getirir.

Hüsrev Hatimi - 1992 "Truva Turan mıydı veya Turan'a Anadolu Dahil mi?" (Dergah Dergisi) isimli makalesinde, konuyu milliyetçi bir alana taşımaya çalışmıştır.

Arslan Kaynardağ - 1994 "Troyalıların Türklüğü Konusunda Düşünceler" isimli köşe yazısında (Cumhuriyet Gazetesi, 17 Mart 1994), Troya ve Çanakkale Savaşları'nı karşılaştıran soğukkanlı bir yorum yapar.

Muhlis Nadas - 1993 "Türk Dünyasında Tur Kültürü ve Troyalılar" isimli kitabında, Nuh'tan Amerika Birleşik Devletleri'ne kadar giden en önemli noktada Truvalılar'ın, daha doğrusu Türkler'in olduğunu gösteren soy ağacıyla, "tarihsel saçmalıklar" tarihine adını yazdırmıştır.

Zeki Büyüktanır - 1996 "Yazın Dünyamızın Kutsal Kitabı: İlyada" isimli kitapta İlyada Destanı'nı "Anadolu için kutsal kitap" gibi bir uç noktaya taşımak ister.

İlber Ortaylı - 2000 Osmanlı Devleti'nin 700. Kurtuluş Yılı Etkinlikleri kapsamında yaptığı konuşma (Efsanler ve Gerçekler). Konuyu menkıbe başlığı altında ele alıp, Troya ve kuruluş efsanelerinin özüne değinir ve bu konunun aslında Roma'dan itibaren "siyasi bir formül" olarak çıktığını vurgular.

Stefanos Yerasimos - 2003 "Türkler Romalıların Mirasçısı mıdır? (Toplumsal Tarih Dergisi). Yerasimos çok doğru bir şekilde, aslında Troyalılar'la Türkler'i özdeşleştirme çabalarının Türkler'den değil Avrupalılar'dan kaynaklandığına dikkat çeker. Bunu Türkler'i komşulaştırma çalışması olarak yorumlar.

Haluk Şahin - 2004'de "Troyalılar Türk müydü? Bir Mitosun, Dünü, Bugünü, Yarını" kitabında, Troyalılar ile Türkler arasında kansal bir ilişki kurmak yerine, konuya daha çok Orta Çağ'daki siyasi tartışmalardan başlayarak, ortak kültürel tinsel bir mirasa doğru iyi niyetle yol alır.